Natto in Europa

Natto werd voor het eerst in het Westen bekend door een  publicatie van de Japanse microbioloog dr. K. Yabe met als titel “On the Vegetable Cheese, Natto”. Het  werd gepubliceerd in Tokio in het Engels in 1894 en in Duitsland in het Duits in 1895. Vele van de vroege Europese artikelen over natto betrokken hun informatie uit deze publicatie dieoverigens ten onrechte suggereerde dat natto een soort kaas was. De eerste korte verwijzing naar natto uit een Europese bron was van de Duitser Senft in 1907. Dit werd gevolgd door een kort artikel over natto in 1910 in La Nature. In 1912 noemde Li Yu-ying en Grandvoinnet in Parijs twee soorten natto: Tokyo Natto en Ping Ming Natto. De laatste was blijkbaar een soort soja brokken; het grootste deel van zijn informatie was afkomstig van Yabe. Grimme (1914) noemt natto alleen in het voorbijgaan, net als Fuerstenberg in 1917. Kempski (1923) beschreef hoe je natto kon maken. Na deze tijd werden er geen belangrijke artikelen meer gepubliceerd, noch vond enig origineel onderzoek plaats over natto. Het is niet bekend of er een  bedrijf in Europa ooit natto grootschalig commercieel heeft geproduceerd.

Toch kan het zijn dat de eerste ontwikkeling en gebruik van natto in het Westen plaats vond in het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit weinig bekende hoofdstuk over de natto geschiedenis zou onderwerp voor onderzoek kunnen zijn. Dr. Ohta (1975) meldde dat van het Duitse leger werd gezegd dat dit sojabonen uit Mantsjoerije importeerde en dat er gerookte en gedroogde natto van werd gemaakt, die zij gebruikten in onderzeeërs tijdens hun oorlog in Griekenland .